เมื่อพูดถึงเฟอร์นิเจอร์เก่า หลายคนตั้งข้อสังเกตว่า จะต้องเป็นเครื่องเรือนรุ่นคุณปู่เป็นแฟนกะคุณย่า หรืออาจจะเก่าไปถึงยุคพระเจ้าเหาที่ฝ่าไอแดดละอองฝน และลมมาเป็นเวลาช้านาน หรือเครื่องเรือนที่ใช้มานาน ๆ อย่างสมัยคุณพ่อเพิ่งแต่งงานกับคุณแม่หรือลูกคนโตเพิ่งเกิด อายุอานามอาจจะสักสิบปีสิบห้าปี อันนี้ก็น่าจะเรียกว่าเฟอร์นิเจอร์เก่าได้เหมือนกัน ฉะนั้นเฟอร์นิเจอร์เก่าในที่นี้จึงขอแยกประเด็นออกเป็นสองอย่างคือ เฟอร์นิเจอร์เก่าสมัยคุณปู่คุณย่า กับเฟอร์นิเจอร์ที่ผ่านการใช้งานมาแล้วแต่อายุอานามอาจจะไม่ถึงประเภทแรก ซึ่งโดยรวม ๆ ก็คือเฟอร์นิเจอร์ที่ใช้งานแล้วทั้งสิ้น เฟอร์นิเจอร์ที่ใช้งานแล้วเหล่านี้ บางกรณีก็สร้างปัญหาให้กับเจ้าของบ้านอยู่เหมือนกัน อย่างในกรณีซื้อบ้านใหม่ หรือตกแต่งบ้านใหม่เจ้าของบ้านก็มักจะมานั่งหนักใจว่าเฟอร์นิเจอร์ที่มีอยู่แล้วนี้จะเอาไปทำอะไรดี ซึ่งถ้าเป็นในต่างประเทศเรื่องแบบนี้ง่ายมาก แค่ประกาศขายเลหลัง เพราะเขาจะมีการเปลี่ยนเฟอร์นิเจอร์ เปลี่ยนการตกแต่งใหม่อยู่บ่อย ๆ ซึ่งต่างจากคนไทยที่ซื้อเฟอร์นิเจอร์ตัวหนึ่งก็ใช้กันจนคุ้มค่า แถมเหลือไว้เป็นมรดกให้ลูกหลานได้ใช้ต่อ ทีนี้พอไม่ต้องการขึ้นมาก็เลยมีปัญหาว่าจะเอาไปทำอะไรดี บางคนใช้วิธีหาโกดังเก็บไว้ เพราะจะขายเป็นเศษไม้ก็ไม่ได้ราคา แถมไม่มีใครรับซื้ออีก
เนื่องจากส่วนใหญ่มักจะซื้อไม้จากบ้านเก่า ๆ เท่านั้น บางคนก็ใช้วิธียัดเยียดให้กับญาติพี่น้อง เพื่อนพ้องบ้าง ซึ่งบางทีก็ได้ผล บางทีก็ไม่ได้ผล แต่ที่เคยพบในหน้าหนังสือพิมพ์ก็คือการประกาศขายเลหลังของเจ้าของบ้านเอง หรือในกรณีที่เป็นความขึ้นโรงขึ้นศาลต้องมีการขายของทอดตลาดกัน แต่ที่จริงบ้านเราก็มีธุรกิจรับซื้อเฟอร์นิเจอร์เก่าและขายเลหลังอยู่เหมือนกัน ผู้ประกอบการบางรายตระเวนหาซื้อเฟอร์นิเจอร์คุณปู่กันตามต่างจังหวัด อย่าง ตู้ที่มีลวดลายฉลุ เตียงนอนที่มีขากลึงเป็นลวดลายสวยงาม ซึ่งอาจจะชำรุดเล็ก ๆ น้อย ๆ หรือชำรุดมาก ๆ แล้วก็เอามาซ่อมแซมใหม่ให้อยู่ในสภาพดี ส่วนที่ชำรุดมาก ๆ ซ่อมแซมไม่ได้ก็ซื้อเก็บเป็นอะไหล่ไว้ซ่อมแซมของชิ้นอื่นต่อไป
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น